3 kwietnia 2002 roku młoda kobieta, Marita Veron, zniknęła z jednej z ulic argentyńskiego miasta Tucuman. Od tamtej pory jej zdeterminowana matka, Susana Trimarco de Veron, nie ustaje w wysiłkach, by wyjaśnić tajemnicę jej zniknięcia. Podczas swojej krucjaty uratowała blisko dwieście kobiet, ofiar handlu ludźmi. Córki do tej pory nie odnalazła.
Kiedy po raz pierwszy widzimy Susanę, zostaje ona uhonorowana wysokim odznaczeniem za walkę ze zbrodniczym procederem handlu żywym towarem. Obserwujemy kobietę w chwili triumfu, jakkolwiek iluzoryczny, z wiadomych powodów, ten triumf nie jest. W kolejnych scenach Pablo Milstein i Norberto Ludin zabierają swój dokument z pułapu natchnionej laudacji. Nie próbują wydłutować pomnika niezłomnej siłaczki, bowiem interesuje ich co innego. Wskazówką interpretacyjną jest już sam tytuł: oglądamy jedynie fragment długiej drogi bohaterki. Narracja złożona ze skrawków pamięci, rekonstruowanych na bieżąco faktów i pourywanych wątków, naśladuje proces śledczy, który stał się całym życiem Susany i zaangażowanych w skomplikowaną sprawę ludzi. Poruszający się po omacku bliscy Marity robią krok do przodu i dwa kroki do tyłu. Rozwiązanie zagadki nie majaczy nawet na horyzoncie, ale niespodziewanie, podczas wojny z bezwzględnymi i co najgorsze, anonimowymi przestępcami, udaje się wygrać kilka bitew. Problem handlu ludźmi zostaje nagłośniony w mediach, a niektóre ofiary procederu zostają ocalone.
Powtarza się kilkukrotnie scena, w której bohaterka otrzymuje SMS-a bądź e-maila z groźbami. Nie widzimy wtedy jej twarzy. Domyślamy się jednak, co może się na niej malować, albo co na pewno się na niej nie maluje. Jeśli determinacji Susany nie osłabiła wieloletnia walka z wiatrakami, to raczej ciężko przypuszczać, by z obranej ścieżki zawróciła ją byle groźba.
Kiedy po raz pierwszy widzimy Susanę, zostaje ona uhonorowana wysokim odznaczeniem za walkę ze zbrodniczym procederem handlu żywym towarem. Obserwujemy kobietę w chwili triumfu, jakkolwiek iluzoryczny, z wiadomych powodów, ten triumf nie jest. W kolejnych scenach Pablo Milstein i Norberto Ludin zabierają swój dokument z pułapu natchnionej laudacji. Nie próbują wydłutować pomnika niezłomnej siłaczki, bowiem interesuje ich co innego. Wskazówką interpretacyjną jest już sam tytuł: oglądamy jedynie fragment długiej drogi bohaterki. Narracja złożona ze skrawków pamięci, rekonstruowanych na bieżąco faktów i pourywanych wątków, naśladuje proces śledczy, który stał się całym życiem Susany i zaangażowanych w skomplikowaną sprawę ludzi. Poruszający się po omacku bliscy Marity robią krok do przodu i dwa kroki do tyłu. Rozwiązanie zagadki nie majaczy nawet na horyzoncie, ale niespodziewanie, podczas wojny z bezwzględnymi i co najgorsze, anonimowymi przestępcami, udaje się wygrać kilka bitew. Problem handlu ludźmi zostaje nagłośniony w mediach, a niektóre ofiary procederu zostają ocalone.
Powtarza się kilkukrotnie scena, w której bohaterka otrzymuje SMS-a bądź e-maila z groźbami. Nie widzimy wtedy jej twarzy. Domyślamy się jednak, co może się na niej malować, albo co na pewno się na niej nie maluje. Jeśli determinacji Susany nie osłabiła wieloletnia walka z wiatrakami, to raczej ciężko przypuszczać, by z obranej ścieżki zawróciła ją byle groźba.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
